Geldik, döndük ama nasıl bir yaşantıya girdik ben bile inanamıyorum! Bırakın blogu, özel hayat namına ne kaldı bilemiyorum!
Ama istanbul böyle bir şehir işte, aynı kattaki arkadaşınla bile 2 kelime edemez, komşunun hatrını soramaz, sürekli geç kalmış, sürekli birilerini kırmış birşekilde yaşıyorsun!
Sonunda hepimiz mutlu muyuz, mutsuz mu bilemedim, bu kadar şikayetin arasında çıkaramıyorum!
Bir sürü süreçten geçtik, taşındık, iş değiştirdik, ev değiştirdik, Mert yeni okula başladı, 5 yaşında olduğu için gelecek yıl gideceği okulların mülakat (evet evet gerçekten mülakat, bu tecrübemi ayrıca anlatacağım çok kıymetli!!) ve kurralarına girdi, bakıcı abla değişti......aaaaaaaaaaaaa !!! Bunlardan biri bile yeter normal bir insanın bunalıma girmesine herhalde..
Fakat ne yapıyoruz ? Sağlık olsun diyor, derin bir nefes alıyor, 3 yıldır hasret kaldığımız güzel şehire bakıp, YAŞAMAK GÜZEL ŞEY diyoruz
hoşgeldin Ceylan.Kesin dönüş yapmanıza çok sevindim.İnsanın memleketi gibisi yok,geçecek bu sıkıntıların üzülme...O resimler ev manzarası ise eğer şahhane bir hayat sizi bekliyor :)
YanıtlaSilsevgiler,
Delfinacım öyle bir evim olsa bir saniye şikayet eder miydim sence ?? :))
YanıtlaSilyaklaşık 1 yıldır baküdeyim,bütün çabalarıma rağmen sadece 1 tane türk arkadaşım var:((
YanıtlaSilve bugün sizin blogu görünce (rastlantı sonucu) nasıl heyecanlandım anlatamam..neyse,bu da kaderin bir oyunu olsun bakalım...
ben sizin için targovide gezeyim,siz benim için istinye parkda,olur mu:)))