Bir nevi relansman : 1 YAŞINDA YENİLİK

Blog olayına gireli 1 yıl oldu artık! İlk defa bu işe giriştiğimde Bakü'deki ilk yazımızdı ve ilk kez çalışmıyor olmanın verdiği garip bir boşluk vardı! 'Acaba yapabilir miyim, yapanlar nasıl yapıyor ki' şeklinde düşünüp, bir sürü blog gezmeye ve pek çok blogcu gibi internette konuyla ilgili okumaya ve araştırmaya başladım. Bir sürü anlamadığım terminoloji (ki hala bir sürüsünü anlamıyorum) ve bilgilerin içinde, olabilecek en temel ve basit formatı seçip başladım..

Başlamamla beraber aslında bu işin bana ne kadar uyduğunu keşfettim çünkü ben tam bir bilgisayar hastasıyım sanırım! Bütün gün bilgisayarım açıktır ve işten kalma bir alışkanlıkla sürekli mail kontrol ederim...yine çalışırken en sevdiğim şeylerden biri de sunum hazırlamaktı! Fotoğraf çekmek ise aileden gelme bir başka merak.

Yemek ise gerçekten kişiliğimle bütünleşmiş, çook sevdiğim bir uğraşımdır...Lisedeyken okula götürdüğüm sandviçlere o kadar özenirdim ki her sabah bir seremoni şeklinde hazırlardım! Ama ondan ziyade, yapılışını anlatmaya bayılırdım!! Yine lisede, sınavlara hazırlanırken filan sıkıldıkça evdeki yemek kitaplarını roman okur gibi okurdum gecenin körlerinde! Hala en sevdiğim kısım okumaktır ve bu yüzden ciddi bir yemek kitapları koleksiyonum oldu.

Derken üniversitede okulun radyosunda "Mutfak" adlı bir program yaptım!! Ne komiktir ki dinleyici kitlem yurtlardaki anne yemeği hasreti çeken, asla verdiğim tarifleri yakın zamanda yapamayacak bir öğrenci grubuydu!!! Bu durumda sanırım ben sadece kendimi mutlu ediyordum.

Bir gün Mutfak dergisi ilk çıktığında, üniversitedeki arkadaşlarla Bodrum'a gidiyorduk ve ben o kadar heyecanlanmıştım ki bütün yol boyu uyumadan dergiyi okuyup okuyup, hiç de ilgilenmeyen arkadaşlarımı " ay inanamıyorum bunun da tarifini vermişler, ay ay nasıl güzel resimler" diye baymıştım!

Neyse nihayet çalışma hayatındaki bir görevim yemek camiasına biraz daha yakınlaştırdı beni ama yine de bir hobi olarak kaldı. Evlilik ile de bolca pratik yaptım çünkü misafir ağırlamayı hep çok sevdim, hep bahaneler yarattım: doğumgünleri yılbaşları, bayramlar, vedalar, hoşgeldinler hep bizde kutlansın istedim!

Çok uzattım, neticede diyeceğim o ki bu blog olayı pek çok diğer yemek blogcu gibi, bana da, pek çoğumuzun ortak zevkini paylaşmak, anlatmak, daha fazlasını öğrenmek için vesile oldu! Bakü'deki ilk yılımda, bana ilaç gibi geldi, en büyük meşgalem oldu! Artık yemek davetlerinin başka bir anlamı daha vardı-var, bloglar ve fotoğrafçılık konusunda da öğrenecek çoook şey vardı-var!

Bir de tabii en önemlisi hala inanamadığım blogcu dayanışması var. Sanal dünyada edindiğim arkadaşlarımla gerçekten farklı bir dünyamız var - yeni ve hep değişen, gelişen bir dünya. Birbirimizi hiç görmeden paylaştığımız onca şey gerçekten hala bana çok ilginç geliyor.

Bir örnek de, bana pek çok konuda yardımcı olan Devletşah'la, bu sayede tanışıp, üstelik onun dergisinde, Yemekname'de yazmaya başlamam oldu! Düşünsenize biz Devletşah'la birbirimizi hiç görmedik daha, ben Bakü'de, o İstanbul'da, yazışıp duruyoruz!!!

Birinci yılı devirirken, yeni bir yüzü olsun blogumun istedim. Bu konuda da yine hiç görmeden blogundan çizimlerine bayıldığım Bengi'den yardım istedim ve sağolsun onca yoğunluğuna rağmen büyük bir sabırla, süratle ve titizlikle bana yardımcı oldu ! Ben yaptığı çalışmayı çok beğendim umarım siz de beğenirsiniz.

İnşallah gelecek yıllarda işin teknolojisini de biraz daha öğrenebilir, sizlere daha hoş yenilikler sunabilirim! O zamana kadar tarifler ve diğer gevezeliklerimle idare edersiniz umarım!

Birinci yılın muhasebesi budur...

Destek olan ve mesaj yazan, yazmayıp da okuyan herkese çooook teşekkür ederim..Ben gerçekten blogculuğu, blogcu arkadaşlarımı ve hergün yeniden bir sürü şey keşfedip öğrenmeyi çok sevdim..umarım siz de okumaktan keyif alırsınız!